La Sovaĝaj Cignoj ĉe Coole
'La arboj estas en sia aŭtunbeleco,
La maldensarbarpadoj estas sekaj,
Sub la oktobra krepusko kiam la akvo
Spegulas daŭre ĉielon;
Sur la plenplena akvo inter la ŝtonoj
Are-naŭ-kaj-kvindek cignoj.
La deknaŭa aŭtuno venis sur min
Ĉar mi unue faris I kalkulon;
mi vidis, antaŭ ol mi bone finis,
Ĉio subite pliiĝas
Kaj disigas ruladon en bonegaj elĉerpitaj boksejoj
Sur iliaj bruaj flugiloj.
mi rigardis sur tiuj brilaj estaĵoj,
Kaj nun mia koro estas dolora.
Tiu de All ŝanĝita ĉar mi, aŭdante ĉe krepusko,
La unua fojo sur tiu marbordo,
La sonorilo-ritmon de iliaj flugiloj super mia kapo,
Trod kun pli malpeza paŝado.
Senlacaj daŭre, amanto de amanto,
Ili pagajas en la malvarmaj
Komunikemaj riveretoj aŭ surgrimpas la aeron;
Iliaj koroj havas ne plenkresk aĝaj;
Pasio aŭ konkero, vagas kie ili faras,
Attend sur ili daŭre.
Sed nun ili drivas sur la daŭre akvon,
Mysterious, belaj;
Inter kiuj peladoj ili konstruos,
Proksime de la rando aŭ naĝejo
de kiu lago la okuloj de Delight-uloj kiam mi vekiĝas iun tagon
Por trovi ili flugis foren?
poem by William Butler Yeats
Submitted by Dan Costinaş
| Vote! | Copy! | In English | In Spanish | In Romanian
